بررسی امکان تهیه رادیودارویی جدید برای تشخیص بافت های کم اکسیژن

چکیده سابقه و هدف: ایجاد بافت کم اکسیژن از مهم ترین پدیده هایی است که هنگام سکته های قلبی و مغزی و یا سرطان ها اتفاق می افتد. سلول های کم اکسیژن موجود در یک تومور از علل اصلی مقاومت نسبت به رادیوتراپی و شیمی درمانی می باشند. دی استیل بیس - (4- n- متیل تیوسمی کاربازون) یا atsm، یکی از موادی است که در تصویربرداری از بافت های کم اکسیژن به کار می رود. روش بررسی: این تحقیق در دو مرحله انجام پذیرفت. در مرحله اول تحقیق، به روش اکتشافی، مس- 61، از برخورد پروتون های mev 22 با روی طبیعی تولید شد. سپس ماده atsm به فرم قابل نشان دارسازی تهیه گردید و نشان دارسازی نیز انجام گردید تا ترکیب [cu61] ـ دی استیل بیس ـ(4ـnـ متیل تیوسمی کاربازون) ساخته شود. در مرحله دوم تحقیق، به روش تجربی آزمایش های کنترل کیفی جهت ارزیابی آن به عنوان یک رادیودارو صورت گرفت. هم زمان با تصویربرداری، پراکنش زیستی رادیودارو در موش های سوری سالم و مبتلا به فیبروسارکوما از طریق کشتار و دزیمتری از بافت ها، بررسی گردید. یافته ها: آزمایش های کنترل کیفی rtlc و hplc، خلوص رادیونوکلئیدی، رادیوشیمیایی و شیمیایی بیش از 99 درصد رادیودارو را نشان دادند. در بررسی پراکنش زیستی رادیوداروی cu]-atsm61[، علاوه بر تصویربرداری، نسبت هدف به غیرهدف معنی داری نیز مشاهده شد. نتیجه گیری: به نظر می رسد روش مورد استفاده در این تحقیق برای تولید و جداسازی شیمیایی cu61، ساده و مقرون به صرفه باشد و رادیوداروی cu]-atsm61[ تهیه شده در این مطالعه، دارای خلوص بالایی بوده و در تومور تجمع مناسبی داشت که می تواند برای تصویربرداری از تومورهای کم اکسیژن با استفاده از pet به کار رود. واژگان کلیدی: رادیودارو، کم اکسیژن، pet، cu61، فیبروسارکوما.